Sooreh البلد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ لا أُقْسِمُ بِهٰذَا الْبَلَدِ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ سوگند نيارم بدين شهر
وَ أَنْتَ حِلٌّ بِهٰذَا الْبَلَدِ
2و تويى جاى گزين در اين شهر
وَ والِدٍ وَ ما وَلَدَ
3و پدرى و آنچه فرزند نهاد
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي كَبَدٍ
4كه آفريديم انسان را در رنج
أَ يَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ
5آيا پندارد كه توانايى ندارد هرگز بر او كسى
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مالاً لُبَداً
6گويد تباه كردم مالى انبوه را
أَ يَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ
7آيا پندارد كه نديدش كسى
أَ لَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ
8آيا ننهاديم برايش ديدگانى
وَ لِساناً وَ شَفَتَيْنِ
9و زبانى و لبانى
وَ هَدَيْناهُ النَّجْدَيْنِ
10و رهبريش كرديم بدان دو پشته
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ
11پس برنيامد (يا نگذشت) بر آن پشته
وَ ما أَدْراكَ مَا الْعَقَبَةُ
12و چه دانستت چيست آن پشته
فَكُّ رَقَبَةٍ
13آزادكردن يك بنده
أَوْ إِطْعامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ
14يا خورانيدنى در روز پريشانى (يا روزى دارنده گرسنگى)
يَتِيماً ذا مَقْرَبَةٍ
15به يتيمى خويشاوند
أَوْ مِسْكِيناً ذا مَتْرَبَةٍ
16يا بينوايى خاكسار (يا نيازمند)
ثُمَّ كانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ وَ تَواصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ
17سپس گشت از آنان كه ايمان آوردند و سفارش كردند به شكيبايى و سفارش كردند به مهربانى كردن
أُولئِكَ أَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ
18آنانند ياران راست
وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآياتِنا هُمْ أَصْحابُ الْمَشْأَمَةِ
19و آنان كه كفر ورزيدند به آيتهاى ما آنانند ياران چپ (يا شومى)
عَلَيْهِمْ نارٌ مُؤْصَدَةٌ
20بر ايشان است آتش افروخته (يا انبوه يا پوشيده)